In de vroege ochtend van Sydney waren we al helemaal hyper om naar Tahiti te vetrekken! We vlogen via Auckland en gelukkig konden onze tassen doorgelabeld worden, want de overstaptijd was maar kort!

Het was een zeer bijzondere aankomst, we kwamen in de nacht van 8 op 9 juli aan. Iedereen werd gehuldigd met prachtige bloemenkransen, maar onze naambordjes waren nergens te vinden. Niemand van Otaha Lodge stond klaar om ons met zo’n heerlijke geurende bloemenkrans te verwelkomen. We hadden geen telefoonnummer van de lodge en overigens ook geen bereik op deze ver weg bestemming. Maar de Tahitiaanse Gandamerie was zeer vriendelijk en ging onze lodge bellen: geen gehoor. De politieman vertelde ons dat alle hotels op dit tijdstip erg duur zijn en je per uur betaald. Dan maar wat uurtjes op de airport rondhangen en vast wat meer te weten te komen van Tahiti! Met een paar meegebrachte Bounty’s uit Australie tussen onze kiezen, kwamen al een beetje in de Tahiti cultuur: Haere Maru, Haere Maru (Take it slow)!

Het was super gezellig op de airport met de politiemannen en voor we het wisten was het al half 3 in de nacht! Na een tijdje zwaaide een van hen naar ons dat we naar zijn auto moesten komen, hij brengt ons wel naar de lodge! Dit gebeurde na Barry’s eerder gestelde vraag of ze niet toevallig een keer moesten patrouilleren in Punaauia?! Hij kon niet verzekeren dat hij het kon vinden, want 20 kilometer van Papetee vandaan is erg ver! Al snel kwamen we aan bij de lodge, maar het hek zat dicht. Hupa, gewoon het hek openmaken, deze zit namelijk toch niet op slot, welkom op Tahiti! De honden begonnen keihard te blaffen, en ja hoor daar kwam mama Titia aanlopen! Een prachtige Tahiti mama, hoe je deze verwacht. Ze was helemaal in shock dat we er NU al waren en ze voelde zich helemaal schuldig dat ze ons niet had opgehaald! Maar door het warme welkom midden in de nacht, waren we het al lang vergeten. We volgden haar naar onze kamer, ze fluisterde: It ies not reaty yet..hihi! We kwamen binnen in een enorme family room met 3 bedden en 2 terrassen. Het was zo grappig, want haar eerste vraag was: Did you see the lagoon?! Uh, nee maar we gaan gelijk kijken! Een prachtige heldere sterrenhemel (incl. de melkweg) en een prachtig stil lagoon! Mama Titia bracht ons nog een lekker sapje en wat water voor het slapen gaan!

Ondanks onze korte nacht waren we vroeg uit de veren! Het ontbijt was niet inbegrepen, maar ze bracht ons een heerlijk Frans ontbijt, met een heerlijk baguette en beurre! Dit kon er ook nog wel bij na onze kamer upgrade! Wat een lieve mensen op Tahiti! Ze bracht ons naar de supermarkt en reed nog een extra rondje om de buurt aan ons te showen! Hierna zijn we lekker op het strand gaan liggen en hebben we wat gesnorkeld in het heldere water! We voelen ons helemaal thuis op dit tropische paradijs!

De volgende dag was het 10 juli, Yf’’s verjaardag! Er lag een prachtige bloemenkrans en een kaartje op bed! Het werkelijke cadeau was in Australie al in ontvangst genomen, namelijk een tas, maar vanavond uit eten! We hebben overdag gekanood boven het uitgerekte koraal en zagen onze eerste reef haai! Voordat we gingen eten nog even de vluchttijd voor morgen checken, op naar Rangiroa! Mama Titia zei: So, you leave tomorrow the 10th of July? I will bring you to the airport, no problem. Tomorrow the 10th? Vandaag is het 10 juli! Na een verward en vooral een lang gesprek kwamen we er achter dat toch echt pas 9 juli is…We zijn namelijk niet aangekomen in de nacht van 8 op 9 juli, zoals op ons ticket stond. Maar in de nacht van 7 op 8 juli. Je vraagt je af hoe dat kan, maar we zijn van tijdzone +12 naar tijdzone -12 gevlogen. Wat dus zorgt voor een 24 uurs tijdverschil! We zijn op 8 juli om 17.00 uur uit Auckland vertrokken en kwamen om 00.15 uur, 8 juli aan op Tahiti. Zo onwerkelijk, we zijn gewoon aan het tijdreizen. Wat een grap, Yf is dus helemaal niet jarig! We kwamen niet meer bij van het lachen, heerlijk nog een extra nacht (en verjaardag) op deze mooie plek!

De vlucht naar Rangiroa was erg mooi, we stopten eerst nog op een andere atol. Het was super mooi om de atollen van de Tuamoto Archipel vanuit de lucht te bekijken! Je zag de atol kettingen in de diepblauwe zee liggen, het koraal en het groen van de palmbomen. We kunnen niet wachten om te landen! Je merkt direct dat je op een atol bent, het heerlijke eilandleven. Een atol is ooit een eiland geweest met een vulkaan en een rif. De vulkaan is door de eeuwen heen naar beneden gezakt, waardoor het koraal rondom het overgebleven land enorm wordt! We hebben overdag genoten van de mooie zee en hebben veel gesnorkeld. ’s Avonds hebben we een week lang alleen maar vis gegeten, want ja vlees is niet te verkrijgen. We wachtten dan totdat de lokale visser terug was en konden dan verse vis van hem kopen. Heerlijk, echt verse vis! Eens in de week, en soms eens in de 2 weken, komt er een lading voedsel van een vrachtschip uit Tahiti. Gelukkig waren we creatief genoeg om steeds een gezonde en lekkere maaltijd te maken!

Rangiroa is een van de beste duikspots in Frans-Polynesië om groot wildlife te spotten, zoals manta rays, haaien, dolfijnen etc. Voor Barry dus reden genoeg om te gaan duiken!! Het diep blauwe water was super helder, de visibility was tussen de 30-50m waardoor het koraal en het grote aantal vis mooi zichtbaar was! Tijdens de duiken zijn vooral veel haaien gespot, de manta ray helaas niet moest het doen met een 3m Spotted Eagle Ray. Bij de tweede duik was er zelfs een dolfijn die tussen de duikers kwam en geknuffeld kon worden. Een hele bijzondere ervaring om een wilde dolfijn te zien spelen tussen de duikers en dus van zo dichtbij te beleven. Onze duikvrienden Petter en Hilda uit Zweden hadden het vastgelegd op film en hebben foto’s gemaakt tijdens alle duiken! Echt super gaaf! Een andere spectaculaire duikervaring was tijdens de sunset dive. Een dag voor volle maan, schieten verschillende vissoorten hun kuit. Dit is voor de aanvallende vissoorten natuurlijk een makkelijk maal! Yf heeft tijdens het snorkelen ook 5 dolfijnen voorbij zien zwemmen, eentje kwam recht op me af en verdween toen de diepe zee in. Kippenvel!

Het eiland is lekker tropisch, iedereen draagt bloemen in het haar, veel palmbomen, helder turquoise zee en super lieve mensen! Het is erg sereen en er zijn weinig toeristen, het voelt daardoor ook echt alsof je ver weg bent. We hebben veel gewandeld om het eiland sfeertje te proeven en tussen het duiken en zonnen door nog een paar keer gevist. Helaas waren onze potentiële maaltijden te mooi om op te eten!

Tijd om met een bootje naar een ander deel van Rangiroa te varen, namelijk het Blue Lagoon! De weg er naar toe in het kleine bootje was erg ruig, maar toen we eenmaal bij een van de eilandjes strandde waren we helemaal verrast! Wat we zagen was zo onrealistisch mooi! Wouw! Echt zoals op de ansichtkaarten! Rust, turquoise water en Robinson eilandjes begroeid met duizenden palmbomen…het paradijs! We zijn met een nog kleiner bootje naar een ander eiland gebracht en hebben hier rondgelopen, veel foto’s gemaakt en genoten van het uitzicht! Na enkele uren werden we weer opgehaald voor een heerlijke BBQ onder genot van een Tahitaanse muziekje gespeeld door de bootsman. Wat een sfeertje….!

We zijn door het eilandleven al snel vergeten dat het er bijna op zit! Gister zijn we aangekomen in LA, Venice Beach. Het is zo Amerika, precies hoe we het verwacht hadden: droog, veel bebouwing, enorme auto’s en grote maaltijden. Maar ook erg vriendelijke mensen! We kunnen ons hier prima vermaken de komende dagen!

Tot snel